Wegetacja

Życie strawione płonnymi nadziejami
przemija w rytm tykania leciwego zegara
kolejny cel rozmazuje się niczym enigmatyczny sen
oddech z dnia na dzień z większą pretensją z płuc się dobywa
gdzie dawny entuzjazm i żar ?

Gdym kładł się kiedyś do snu niecierpliwie czekałem zmierzchu...
Teraz najlepiej jutro niech nie nadchodzi ….niech zwleka!
Może w otchłani mary sennej znajdę świat wart życia
Pełen chwil inspiracji i radości...może nawet miłości tej...
Którą kiedyś była... nim stała się tylko przyzwyczajeniem...

Jednak o poranku bezduszna rzeczywistość wyrwie mnie z mary,
na hasło trzęsącego się budzika nakazując zacząć nowy dzień....
Znowu popłyną godziny bezowocne przerywane posiłkami,
niezbędnymi by dalej wegetować w tym świecie w odcieniach szarości.
Miłość tutaj to pusty slogan...nawet to jest na sprzedaż i przemija jak wszystko

autor

kuna80

Napisany: 2008-12-02 Dodano: 2008-12-02 13:04:01

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie