Wegetacja
Samotna wśród ludzi.
Smutna z uśmiechem.
Kryjąca łzy w nocnej ciszy.
Obecna, ale nie istniejąca
w teraźniejszości.
Odrzuca dobre myśli
i ciągle się złości.
Boi się miłości,
nie chce już wątpliwości.
Nie może zrozumieć,
swojej obojętności.
Ucieka od rzeczywistości.
Świata marzeń innym zazdrości.
Pustka tylko została,
a ona w myślach odleciała,
szukać elementu układanki,
którego jej brakuję.
Może wtedy odnajdzie spokój
i życia posmakuję.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.