Wena

Unosisz się na bańkach mydlanych do nieba.
Skrywasz się. Nieuchwytna. Złapać Cię kiedyś trzeba.
Widzieć Cię ponoć należy tylko w barwach tęczy,
lecz mnie zbytni koloryzm zanadto dzisiaj męczy...
Ustalmy więc, że czerń. Kolor całkiem ładny.
Koncept zatem mamy. Nie całkiem dokładny.
Kapryśnaś jest. Odchodzisz już? Nie, nie, proszę!
Wszak Twoje humory cierpliwie ciągle znoszę.
Ulegam posłusznie, pióro trzymam już w ręce,
a Ty odchodzisz. Bezsilnie padam, w męce...
Ty dopadasz mnie w łazience. Zaśmiewam się drwiąco.
Bawisz się ze mną? Brzydko, gniewnie, kpiąco.
Pióro chowam głęboko, koncept płonie już żwawo.
Może Ty się napawasz taką głupią zabawą.
Mnie to już nie cieszy, żegnaj więc kochana,
widać nie dla mnie sztuka pisaniną zwana.

...a ja chcę tylko wyrazić swoje myśli.

autor

Glavessy

Dodano: 2007-05-02 11:00:27

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie