WENA

Kolejne słowa same się tworzą,
Może to z nudów lub za inicjatywą Bożą?
Wiersze przeplatane, najprostsze tworzę
I myślę sobie: "Co tu napisać, Boże?"

Mógłbym opisać bohaterów życia rozmaite,
Mógłbym opisać pełne trupów horrory nadgnite.
Mógłbym opisać góry, mógłbym i morze,
Mógłbym przygody, może i je stworzę?

Lecz na co to wszystko, na co trud i męka?
Jak największa moja udręka
I tak spokojnie w moim sercu na dnie,
Całą mą witalność i chęć życia kradnie?

To miłość właśnie, mnie do tego skłania,
Jak najsmutniejsze zakochanych braci łkania.
Znam ja ten ból, znam i strach cały,
Przerażenie, że odmówi, powie, że "mały"...

Dlatego szukając w wierszach rozwiązania,
Zabieram się szybciutko do rychłego pisania.
Będąc cierpliwy, może mi się uda,
Jak moi poprzednicy stworzyć z języka cuda.

Zatem bez zbędnego gadania,
Zabieram się zaraz do rozprawiania
Na tematy złożone, nieraz i radosne,
By Czytelnik zimą w mych słowach ujrzał wakacje i wiosnę.

Żeby nie zasnął, a się zastanawiał,
Żeby nie marudził, a o moim dziele gadał.
Żeby nie chciał przestać, ani nie miał mi za złe,
Że najpiękniejsze z możliwych chwil właśnie Mu kradnę.

Dlatego Czytelniku kochany,
Życzę Ci zapału, niezważając na rany.
Żebyś jak i ja znalazł radość pisania,
Ale po kolei, na razie życzę Ci: "przyjemnego czytania !".

autor

Eqvi

Napisany: 2007-03-12 Dodano: 2007-03-12 11:31:33

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie