Wena

Potrzeba mi widoku białej kartki.
Czystości przed mym bazgroleniem,
czystości zapwiedzianej nadzieją.
Niezakrzyczanej, rozmyślającej.

Potrzeba mi słów odpowiednich.
Tymczasem upominają się te niechciane,
zbędne zupełnie, policzone skrupulatnie.
Nie kochane to słowa, wychudzone.

Ja pragne treści jedynej, prawdziwej,
szlachetnie tupiącej na parkiecie wiary.
Szalonej w misternej wielości znaczeń,
z których rodzi się łza na policzku.

Oczekwanie by spojrzeć przez okno
otwarte na odgłosy starego świata,
na niepowtarzalność pytań i odpowiedzi.
Nie dowierzam samemu sobie, bo po co ?

autor

nikt

Napisany: 2007-01-15 Dodano: 2007-01-15 22:17:28

Ten wiersz przeczytano 1076 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie