Weneckie lustra i miasto

Za weneckimi lustrami
miasta ludzie śledzą
kroki...
- bezpiecznie się przyglądają...
Nikt nie zmieni biegu ulic,
nie powstrzyma mężczyzny,
który od dwóch przecznic
idzie Jej śladem.
Juź dawno wszyscy się zgubili,
pomiędzy pierwszą witryną
a ostatnim neonem,
- Oni też.
Jest ból i cierpienie,
gorycz rozstania.
Weszła do pokoju pełnego muzyki,
i potluczonego szkła...
Szukał Jej we wszystkich
oknach i drzwiach miasta,
na jawie i we śnie...
Wiedział, że ją odnjadzie.

dla Szukającego...

autor

Jaskółka

Napisany: 2004-12-17 Dodano: 2004-12-19 20:18:30

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 175

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie