Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wenus we mnie

... popełnione zabytki

wiotko czas dopada. krew zamienia się w motyla, a może w owada ze skrzydełkami wbrew pozorom ciężkimi jak ołów, bo płynie, a jednak drażni każdą kroplą ostrą, jak sztylet ręką wbijany tak mocno i prosto.

ile uczuć tam mieszkało i bić miało równomiernie,
by rozrusznik zagłuszyć. dało się męskiej mocy
skruszyć i w końcu odpłynęło, którejś pięknej cichej nocy, by strumieniem stać się w życia rzece.

nie było z kamienia, zbyt wątłe, zwykłe serce — było tylko i aż kobiece...

©, 05.01.1986

autor

Ossa77

Dodano: 2019-06-23 20:24:52
Ten wiersz przeczytano 1478 razy
Oddanych głosów: 10
Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Na dobranoc
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (16)

marcepani marcepani

Fakt, jest różnica między tym, co teraz piszesz i jak
piszesz :) Odległy utwór, ale pewnie waży tyle co
nagromadzone sentymenty - ja zwykle mam ich wiele do
swoich starych utworów, nawet gdy są nieco naiwne,
prostoduszne, niedopracowane. Za to jakie są
wspomnienia :). Zatem miłych - Osso.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »