Werdyktem zniszczenia

Mam ciężką głowę
szum myśli pojękuje
dlaczego coś tak nieuważnego
karci nas werdyktem zniszczenia.
Wykrystalizowanie nas było torturą.
Pozorną troską zakrztusił się egoizm
wypluwając pretensji kałużę
pomiędzy tobą a mną.

To co teraz widzę
pokazuje mi oblicze człowieka,
którego naprawdę nie chcę znać,
ale to co pamiętam chce mieć go przy sobie.
Człowiek znika,
to myśli się wleką…

Szczere powodzenia.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2016-12-03 Dodano: 2017-05-21 00:02:17

Ten wiersz przeczytano 264 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie