Wesolutko

Opowiem historię, o jakiej nie śniłam
uwierzcie mi, proszę ...na zabawie byłam.
Urządzili u nas potańcówkę w pracy,
czyli w miejskiej pralni, cokolwiek to znaczy.

Gacie, halki, pościel, w misce pełnej piany
Stefa trze rękami, a Józek kochany -
palacz, poza Stefką, to nie widzi świata
namolnie nachodzi, nic, że zezowata.

Obie na ubawie - z socjalu dawali.
Siedzimy przy piwku, a Stefa od balii
papieros, śledziki, pewnie "czai bazę".
Cóż... do jej serducha z butami nie włażę.

Patrzę, gościu sunie do amorów skory,
chudy jak patyczak, moja, jak dwa wory
kartofli na zimę. Myślę - będzie śmiechu.
Facio w łapę cmoka, jestem ten...no, Wiechu.

Stefa czerwoniutka, jak jasna cholera
wrzeszczy: sama sobie, do tańca wybieram!
Facet chrząknął, splunął, pewnie się obruszył,
-ja bym ciebie pindo patykiem nie ruszył!

W domu rozmyślania przy gorącej kawie,
głupio jest żałować dobrych rad, ciekawiej
podsunąć gotowca, więc radzę dziewczynie
- baw się, szalej, dawaj, młodość szybko minie.

I do serca wzięła Stefcia słowa moje,
kto chce - temu daje, o nią się nie boję,
bogata nauka, wyjdzie jej na zdrowie?
- Urodzę dzieciaki mam sianko - odpowie.

Grunt, że Wiesiek uśmiechnięty,
Zdzichu, Adamek, Grzesiek. Ha!
Muszą płacić alimenty,
Chłopaki się zrzucą. Państwo da!

autor

blondynka8

Napisany: 2015-06-16 Dodano: 2019-11-21 15:54:52

Ten wiersz przeczytano 1710 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie