Westchnienie

Ten wiersz dedykuje wszystkim osobom, które zaznały bolesnej miłości...

Strąciłaś mnie w piekło pogrążonych w smutku myśli i wiecznej skazy
Rozległy zakątek wspomnień niczym pierwotny wzór umiłowanego Boga
Wzbija serce ponad sumienie wierzących w wieczność i kalających prawdę
Słowem czarnym i tak bolesnym, że tylko dusza rozumie natchnioną woń
Prowadząc do nieskończonej głębi, obleczonego kłamstwem słowa
Opadam głębiej w wieczną pokutę miłości nieokiełznanego uczucia
Dotykającego chłodną dłonią, jak Lamia zanurzając swe kły w
Odległym westchnieniu pulsującego serca… Nękające głosy w świecie
Tak materialnym jak fantazja snu… Zgłębiając wiedzę słowa wznosisz
Modlitwę do nieistniejącej rzeczywistości, bez szans niczym
Śmiertelnik wobec osądu Najwyższego

... i dla tych, którzy lubią takie wiersze

autor

Dagon

Napisany: 2005-07-24 Dodano: 2005-08-31 17:02:31

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie