Westchnienie

Jak długo będziemy tak trwać?
Czy szczęściem ulotnym się wiecznie karmić?
Odchodząc, patrzysz spokojnie,
I ja niewzruszona pozostaję.
Ekstaza, upojeniem momentu.
Minie nim się spodziejemy.
Lecz teraz to nieistotne.
Złączeni w myślach, uczuciach.
Tak wspaniale się rozumiemy.
I chcemy by, trwało to jak najdłużej
W ekstazie, wspólnym ciepłym oddechem....
Uniesieni.

autor

Przemoknieta

Dodano: 2006-02-02 15:21:57

Ten wiersz przeczytano 769 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie