Wewnętrzna Bitwa

W mym ciele wielka bitwa,
bitwa o zapomnienie.
Serce już przegrywa, intelekt jest na czele.
W mej głowie bataliony,
w srebrne zbroje już odziane.
W mym sercu są emocje,
już w okopach pochowane.
Ów bitwę tą prowokuje,
uczucie nieodwzajemnione.
Złapawszy mnie za dusze,
to miłość szarpi wszy mną steruje.
Ale po co ta bitwa,
co cierpliwość mą rujnuje.
Czy może do zdobycia,
są najurodzajniejsze ziemie.
Bo jeżeliby tak przyjąć,
to może by tak triumfalne połączenie.
Naszych ciał i duszy,
ja i ty nieskończenie.
Nasze dwie połówki pokojowo nastawione,
tak jak to im przeznaczone, przylgną na zawsze do siebie!

autor

Slawek 88

Napisany: 2005-11-15 Dodano: 2005-11-16 22:33:12

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie