Wezwanie miłości

nie wzywaj ona jest w tobie otwórz serce i pozwól jej
aby wypłyneła z ciebie wiatr przywieje nadzieje i
wzmocni twoje zwatpienie...pozdrawiam,..

Niech zrodzi, dzisiaj wiatry takie porywiste, że może
tej nadziei starczy dla wszystkich.

Kraty i opaska na oczach kojarzą mi się z Temidą, ale
to zawodowe skrzywienie. Może być wyrazistą
przenośnią. W każdym razie wszystkie przeszkody są do
pokonania. Podoba mi sie.+

Zachwycająca miniaturka,brawo! pozdrawiam :)

ktoby przyjmował się rymami gdy sece pisze ktoby
patrzył oczami..gdy sie jest w krainie ciszy:):)nawet
z samotnoscia czasem tak bywa ze..jest i ona sama w
sobie nieszczęsliwa:):)pozd.ciepłe znad
połonin..bieszczadzkiego snu...

Bardzo krótki wiersz, ale wystarczający, by zbudować
odpowiednie napięcie. Pomysł dobry, choć rymy nie są
doskonałe.

hm....refleksyjna i miniatura....zamyśliłam się...

Wiatr cicho zawodzi ,opowiada historie ludzi ,którzy
nie potrafią dostrzec tego co mają ,ale każdy ma prawo
widzieć świat swoimi oczami.

...czyli rozpacz czekająca, aż samo się coś rozwiąże?
nadzieje trzeba zawsze miec, ale od siebie też trzeba
cos dac.:)

Nie dowie się, jeśli nie zobaczy, jeśli nie usłyszy.
Może warto bardziej się postarać, otworzyć, wtedy może
nadzieja będzie większa. Pozdrawiam:) +

Może i zrodzi warto czekać - pozdrawiam ciepło