wiara
Samotnosc duszy
skrocona droga wzroku
paraliz rak i ust
skarcone mysli i obolale serce
Nieszczesliwy czlowiek
wierzacy w nadzieje zmartwychwstania
jak w istnienie po smierci
na lepsze zycie
Samotnosc duszy
skrocona droga wzroku
paraliz rak i ust
skarcone mysli i obolale serce
Nieszczesliwy czlowiek
wierzacy w nadzieje zmartwychwstania
jak w istnienie po smierci
na lepsze zycie
Komentarze (2)
samotność duszy uśmiechem człowieka bezinteresownym
się podnosi tacy są ludzie smutny ale mądry wiersz o
rożnych trudnych stanach które mijają Dobry wiersz
Pozdrawiam
czlowiek bez wiary nie potrafi sei podniesc... bez
niej tez nie potrafimy dalej w zyciu kroczyc....-
wiersz pelen refleksji..