Wiara.

Moją wiarą oddech bez grzechu
wśród naiwnie pulsujących portretów
by zostać tym,kim mam nadzieję być..

Każdym zdaniem przelewać natchnienie
budzić tych,co już dawno kamieniem
spokojnie tulic sny,by nie myśleć już..

Moją wiarą deszcz pełen ekstazy
widok szczęścia na zmęczonej twarzy
kiedyś będzie tak..

Przed rozumem nie tracić wartości
nie mieć żalu do własnych słabości
ból niepotrzebny mi..

W purpurowej oddali przestrzeni
tańczyć z wiatrem w odległości od cieni
nie licząc już łez..

Bywam przecież zwyczajnym człowiekiem
zmieniam siebie z każdym oddechem
bo tak dobrze mi..

OCEAN@interia.eu

autor

Kruchy

Dodano: 2010-07-26 09:02:30

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie