Wiara czy zwyczaj...

piekny wiersz, zderzenie dwu
rzeczywistosci...refleksja nad przemijaniem z
podwojnym dnem ...

Bardzo piękna refleksja ,ja tak myślę jak
autosufler.Pozdrawiam bardzo serdecznie Cecylio

Prawdziwa wiara, się nie zmienia, jest stabilna.
Natomiast, zwyczaje są zmienne i to jest pewne. Mowa
piękna i bardzo pożyteczna, uświadamia rzeczywistość,
która jest bardzo pogmatwana. Zatrzymuje i nakazuje
się nad nią zastanawiać, by wyciągnąć z niej
najwłaściwsze wnioski, bez których życie jest w
nieustannym dyskomforcie. Dziękuję, z piękne słowa
wsparcia pod mym Kanonem. Bardzo serdecznie Cię droga
Cecylio pozdrawiam, życząc pięknego i pełnego
pomyślności dnia

Masz całkowicie rację - trwa wyścig kto postawi
ładniejszy i droższy pomnik, ale i my musimy się
dostosować do ogółu. Bardzo ładny wiersz. Ppozdrawiam

Ciekawe spostrzeżenia Ceclio i jeszcze to
pytanie.Podoba mi się, bardzo ładnie.Pozdrawiam

to smutne ale tak jest:)

Dobrze zauważyłaś - ładne te nowe groby, ale czuję na
"nowym"cmentarzu jakby wyścig... konkurs piękności
kamienia... Pozdrawiam.:)

refleksja chwila zadumy i cisza
aleja pamięci i chwila modlitwy
pozdrawiam

Zmieniają się obyczaje,
lecz pamięć ta sama zostaje!
Pozdrawiam!

Cecylio dołączę do komentarza aranka. Pozdrawiam

Wszystko się zmienia, my też...+++
Pozdrawiam

Bardzo dobry wiersz!
Ten przepych cmentarza obniża wartość i godność
człowieka oraz - zaciera pamięć o nim!
Serdeczności:)

Pięknie napisałaś.Pozdrawiam.

ciekawy wiersz-pozdrawiam serdecznie

Granitowy przepych nekropolii nie tyle wyraża pamięć i
miłość do tych, którzy odeszli, co chęć podkreślenia
statusu zamożności wznoszących pomniki, którzy o "uchu
igielnym" nie chcą pamiętać...Podzielam komentarze
poprzedników i pozdrawiam Autorkę