Z wiarą miłością nadzieją

Pośród wielkiego tłumu
sama i bez samotności
idę i powracam w marzeniach
pośród wspomnień i zapomnień
z wiarą miłością i nadzieją omijam kłody
które człowiek rzuca pod nogi

Choćby zbuntowało się wszystko
gram na własną nutę
i wiem że żyje we własnym świecie
na tej głodnej ziemi zarosłej cierpieniem
na której umie żyć wielu
lecz umrze nie jeden
w bezużytecznym wysiłku
o którym zapomną wszyscy

Bo wszystko jest warte świeczki
co tak ludzi podnieca i to jest straszne
gdy ktoś dorobkiem się swym pyszni
to przecież zwykły drobiazg
sprawa bez znaczenia
utożsamiać się z rzeczami

A gdy w bezkresną podróż wyruszyć
się zdarzy by nie powrócić więcej już
nikt nie weźmie ze sobą bagaży
lecz czysta miłość przekazana z serca
przetrwa na wieki, jak ogrody róż

autor

ESTERA60

Dodano: 2007-10-14 13:25:53

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie