wiaranadziejamiłość
rozstawił po
wszystkich kątach świata
wiarę
nadzieję
i miłość...
„nadzieja umiera ostatnia”
–
rzekł ktoś
mimochodem...
wiara –
och, nie
już nie wierzy
tamtym słowom
planom
i marzeniom
których obrazy rozpościerał
przed nią tamten
mężczyzna...
miłość –
zbyt dumna już
jest by dawać
siebie całą
w zamian nie dostając nic...
nadzieja –
tę chciała sobie zachować
i karmić swe serce jej
podszeptami
lecz i ona odeszła
pozostawiając po sobie
jedynie ciche ślady na
piasku jej pamięci...
„nadzieja umiera ostatnia”
–
dźwięk tych słów zapamięta
na zawsze...
Małgorzata Marzec
autor
wredna_zmija
Dodano: 2005-07-25 13:59:33
Ten wiersz przeczytano 454 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Wiersz piękny.
Niepotrzebne tylko powtórzenie tych samych wyrazów
"tamtym" z jednego możnaby było zrezygnować.
cyt.:
wiara –
och, nie
już nie wierzy
tamtym słowom
planom
i marzeniom
których obrazy rozpościerał
przed nią tamten
mężczyzna...