Wiatr

Po polach gna wolny tak,
nie sposób zatrzymać go,
i choć nie chcesz się przyznać, wszak
chciałbyś być taki jak on.

Wsłuchaj się w wiatru szum,
i w lekkie jego szepty.
Usłyszysz ryk dzikich pum,
i niewinny śpiew kobiety.

On opowie Ci baśnie z przed lat,
zdradzi najskrytsze sekrety,
będzie dla Ciebie szczery jak brat,
i nie przeszkodzą mu żadne dekrety.

Opowie o wielkich lasach ciemnych,
tajemniczych jakby z legend,
i o łąkach tak rozległych,
że gdzie ich koniec nikt nie wie.

Wyszepce Ci tajemnice do ucha,
pogładzi twe włosy i twarz,
bylebyś tylko go słuchał,
zamiast chcieć więcej nisz masz.

autor

IzabellaJuliaWeihner

Napisany: 2010-02-12 Dodano: 2010-02-13 15:12:42

Ten wiersz przeczytano 778 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie