Wiatr
Zerwał się wiatr,
zagwizdał, zaszumiał,
tyle tylko umiał.
Potem wesoło pokręcił się tam i tu,
był w koronach drzew,
w kominie na dachu,
leciał nad polami,
ziemię miał osuszyć,
ale się rozmyślił,
do lasu chciał ruszyć.
Jednak zrezygnował na skraju jego,
powrócił na pola...wolnego kolego!
Szumisz i szemrzesz,
kręcisz i dmuchasz,
robisz co chcesz,
nikogo nie słuchasz...
Lubię słuchać tego gadania,
i wiatr ma swoje zadania.
autor
zzielonegowzgórza
Dodano: 2010-03-07 10:10:38
Ten wiersz przeczytano 814 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Wiatr kiedy jest ciepły i nie jest wichrem ma swoje
uroki.Pozdrawiam.
przyjemny ten wiaterek.....i "ma swoje zdanie"tak jak
Ty......
Śliczny wiersz, dobrze,ze zatrzymał się na skraju
lasu, już tyle przeżyliśmy klęsk z jego powodu. Drzewa
wiatrołomy powywracane, poszarpane, tylko na opał się
nadają.
Pozdrawiam
Wiatr pomaga jak idziesz z wiatrem, ale jak wybierasz
drogę pod wiatr, czasami ma za dużo do gadania;-)))
wiatr wiejący przez nasz bieszczadzki swiat:)
Wiatr, natura, ciężka walka prawie tak jak z
wiatrakami, fajnie:)
Ktoś...Kiedyś...śpiewał; "odpowie Ci wiatr, wiejący
przez świat... i Ty swą odpowiedż rzuć na wiatr"...
Już wiesz jakie wiatr ma zadania? Wsłuchaj się !
Wiersz piękny!
z wiatrem lepiej w zgodzie Wiersz bardzo piękny o
zrozumieniu +
Idę na spacer,poszukać Twojego wiatru,co ma swoje
zdanie.Pozdrawiam