wiatr
miłość potrzebuje swobody i czasu na wydanie najpiękniejszych kwiatów...
wiatr powiał złością
rozminął się z mądrością
porwał radość każdy uśmiech wziął ze
sobą
uśpił wszystko zabrał z tobą
nie zauważasz już moich dłoni
nie dotykasz moich skroni
nie widzisz moich oczu moich łez
bałagan w mej głowie
chyba to wszystko zawdzięczam tobie
autor
ninek
Dodano: 2006-11-24 23:08:24
Ten wiersz przeczytano 339 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.