Wiatr...

Nie lękaj się wiatru co wyje za oknem,
on tylko po prostu tak śpiewa...
W tej pieśni jest skarga na ból i samotność,
a słuchać go chcą tylko drzewa...

Bo wiatr jest bezdomny i nie ma nikogo,
kto zechce mu dać łyżkę strawy,
kto kąt jakiś znajdzie, poduszkę pod głowę,
kto kubek gorący postawi...

A gdyby nie jego ożywcze podmuchy
nie mogły by latać motyle,
i ptaki by wszystkie na amen pogłuchły,
a pszczoły nie mogły zapylać...

Więc proszę, do wiatru swe zmień nastawienie
i zważ jeszcze tę okoliczność:
ktoś musi mi przynieść od Ciebie natchnienie,
bo samo by pewnie nie przyszło...

autor

hallski

Napisany: 2003-05-21 Dodano: 2006-05-07 07:43:53

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie