Wiatr
Gdzieś tam wieje wiatr, gdzieś nad naszymi
głowami,
Patrzy na nas, nasz krzyk spisany morza łez
falami.
Patrzy i mknie dalej przerażony,
Tak ludzką bezsilnością zlękniony.
Pragnie nam dać nadzieję, wiarę,
Pomóc nam określić, ludzkiego serca
miarę.
Wierzy, że spełnią się ludzkie
pragnienia,
Wierzy, że gdzieś w końcu znajdą swe
spełnienie także marzenia.
Wiatr patrzy i szlocha, przez to co
widzi,
Bowiem tak wiele z nas się nienawidzi.
Patrzy i myśli poważnie, wciąż czeka.
Wierzy, że człowiek się zmieni, jak
wezbrana rzeka.
Wiatr wierzy wiecznie w miłość i nadzieję,
przeznaczenie człowieka,
I ciągle na nowo duszę, w nadzieję
obleka...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.