Wiatr dorosłości

Może nie do końca zrozumiałe... Ale czyż nie wystarczy się w to zagłębić i wczuć?

Zawiały wiatry nie z tej strony
Zupełnie inny obrały kierunek
W pośpiechu wpadały do mieszkań
Łamały zawiasy drzwi do domów
Strach ogarniał dzieci
Zabawki wyrwane im z rąk wirowały
Frunęły gdzieś wysoko nad miastem
I spadały ciążko uderzając o ziemię

Podniosły się gdzieś krzyki
Lamenty biednych dzieci z daleka
Płacz za utraconym dzieciństwem
I strach przed trudną dorosłością
W garniturach i garsonkach
Pod pudrem i szminką czerwoną
Ukryły się dzieci będące tu przed wiatrem
Gdy wiatr ucichł stali się "dorośli"

autor

Pusty Krzyk

Napisany: 2007-01-12 Dodano: 2007-01-12 21:29:56

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie