wiatr nad łanami zbóż ...
wiatr swym grzebieniem czesze łan
ocean złoty nie śpi już
układa miękko w falach włos
na każdym z przebudzonych zbóż
to gładzi to znów szarpie je
rozplata gwiezdny warkocz snu
na miedzy kuca aby wziąć
z powiewów świeży zapas tchu
rozmywa się jak mglisty szal
strzępami gładząc każdy kłos
roztacza w niwy ciepłą toń
szumności wietrznej gromki głos
i czeka aż skowroni trel
wraz z nim popłynie w siną dal
by dotrzeć aż pod szczyty gór
i czesać miękkie trawy hal
a tam zadudni niczym grom
gdyż echo wzmocni jego głos
i wspomni z utęsknieniem ten
złocistej niwy zboża kłos
zagarnie w miechy powiew z gór
i wróci tam gdzie miedza lśni
gdzie słychać skowronkowy trel
i jego wietrzność szumna śpi.
Komentarze (25)
mnie też się baaardzo podoba :)+
pięknie, rytmicznie, płynnie napisane :-)
Piękny wiersz.Pozdrawiam.
...dziękuję kolejnym gościom za czytanie; pozdrawiam i
spokojnej nocy życzę:))
Śliczny, przyrodniczy wiersz pozdrawiam serdecznie;)
...tak mi się tęskni do tej miedzy pomiędzy
polami...ale to już było ...i nie wróci
więcej...pozdrawiam
Ładnie.
...Zdzichu, to fakt miałam poprawić, ale jakoś
umknęło, a już Arek to sugerował; dzięki za
odwiedziny:))
W starym stylu zapisane... a ja takie właśnie lubię :)
Na duży plus, Niezgodna :)
PS. Jedna sugestia:
*z złocistej niwy - ze złotej niwy.
...Arku dziękuję za tą perełkę, to bardzo miłe słowa
pozostałym państwu także dziękuję za pozostawienie tak
ciepłych komentarzy; miłego dnia życzę:))
Oj jak pięknie:)pozdrawiam cieplutko:)
Ładny pełen ciepła przekaz którym rozbudzasz
wyobraźnię czytelnika.
Pozdrawiam:)
Marek
Bardzo melodyjny wiersz, delikatny jak zefirek. Co
myślisz o zamianie powtórzonego w drugiej strofie "aż"
na np "gdzieś"? Miłego dnia:)
W Twoim sercu już lato ☺ogrzewasz już☺
Super wiersz