WIATR NIECNOTA
Stary dom stoi za wsią
szyby w oknach tak mętnieją
jak oczy starych ludzi
tylko ten wiatr co hula w polu
ten dom tak pod lasem stoi
do cna już wymieszkały
tylko wiatr szyderczo chichocze
diabły palące w piecach
też wymierają z nudów
tylko wiatr niecnota hula
jestem w zmowie z poezją
siedzę cichutko i patrzę
zostawiłem pieniążek za nocleg
tylko ten wiatr co tak hula
poszedłem opodal nad rzeczkę
przyglądam się leżącym kamieniom
tak zamknięte milczą i trwają
JNaszko
Komentarze (6)
Zwiatrem tak bywa...
Pozdrawiam cieplutko...
Bardzo obrazowo
Pozdrawiam
Piękny wiersz...
Piękny, obrazowy wiersz. Pozdrawiam ciepło :)
A to ci wiatr niecnota....hulaka!
Pozdrawiam :)
ładna melancholia,
pozdrawiam serdecznie:)