Wiatr od morza

Ten wiatr doszedł do miejsca, gdzie spieniona fala
przemienia się w mewę.
I kończy się akt wniebowstąpienia
skłębionego obłoku
w przeźroczystej widzialności
na granicy morza.

Coś się przeistacza,
coś się współtworzy
w coś, co było,
a co stać się pragnie!

W elementarnym świetle,
którego nikt dotąd nie mógł doścignąć,
myśl jest metamorfozą
dającą w wyniku zanik wszelkiego
kształtu.

Obraz się zmienił,
zostało tło
i czas, co biegnie zawsze po przekątni.
Spomiędzy palców bije taka jasność –
słoneczny promień.
Śpieszący ku mnie blask szczęścia,
choć cudzy.

(Włodzimierz Zastawniak)

https://robertcarty.bandcamp.com/track/scape-4

autor

Arsis

Napisany: 2014-03-16 Dodano: 2016-02-27 01:06:50

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie