WIATR PÓŁNOCNY

Mały maleńki wiaterek smaga moje oblicze,
nadciągający z północy przynoszący nawałnice,
targa moimi zmysłami i moimi uczuciami,
będąc raz mniej, raz bardziej rozhuśtany.

Wiatry północne są bardzo porywiste, nadciągają niespodziewanie,
tak jak uczucia powoli narastają, później są bardziej zdecydowane,
rozpalają żądze w ludzkich ciałach, gwałtownie przyspieszają,
na chwilę o Bożym świecie zapominając.

Uczucia ludzkie różnie są odbierane,
zależy od tego jak głęboko są przeżywane,
moja miłość do Ciebie to tak, jakby się burza rozszalała,
i nigdy przestać szaleć nie zechciała.

Uczuciami często wielkie wichry wstrząsają,
często poza zdrowy rozsądek wykraczają,
nie ma wówczas świętości, której nie można by było zdeptać,
miłość jest nieprzewidywalna, szaleńcza, niebezpieczna.

Tylko wiatr północny zna siłę namiętności,
często sam rozwinąć się jej pozwala,
wprowadza w trans zmysły i ludzkie ciała,
które zatracają się w niej bez mała.

Ja, jak ten szalejący wiatr północny,
nie jestem w stanie nad swoimi uczuciami zapanować,
wciąż rozsadzają moje wnętrze, wciąż miłości się domagają,
takiej która wiecznie trwa, która o ukochanej osobie nigdy zapomnieć nie pozwala.

autor

Sławek

Napisany: 2005-03-15 Dodano: 2005-03-15 07:17:23

Ten wiersz przeczytano 2765 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie