Wiatr pracoholik

Przyleciał dzisiaj dziwnie wesoły, w podartych szatach
Wiatr pracoholik.
Zaglądał wszędzie nieokrzesaniec, wywracał pudła,
Strącał wazony.
Srożył się, mruczał, włos skołtuniony, zaczynał brać się
Do nowych psot.
Nagle spoważniał onieśmielony, wzrok powiódł w stronę
Gdzie Anna siedziała.
I troszkę lirycznie zaczął wiać, leciutko musnął ust aksamit
Pogłaskał włosy delikatnie,
Spojrzał w jej oczy zaskoczone, jak by ją uwieść chciał
Niecnota.
Szepnął jej cicho czułe słowo, do spragnionego
Czułości ucha.
Wzrokiem łapczywym chłonął bioder kształty,
I krągłe piersi jak owoc południa.
I wziął by ją posiadł nie nasycony, pragnął ją pieści,
I zaznać rozkoszy.
Raptownie zawiał i zawył jak dziki i gdzieś poleciał
W nieznane strony.
Taki to z niego jest nie stały, kochanek liryczny,
Wiatr pracoholik.

autor

Alcor3

Napisany: 2004-02-17 Dodano: 2005-01-06 21:23:27

Ten wiersz przeczytano 835 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Obrazkowy Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie