Wiatr i róża
Na pąku róży dziko-słodkiej
wiatr przysiadł, wtulił się w jej
płatki.
Kropelki rosy w rannym chłodzie
strącał, by spijać nektar rajski.
Chciał się przekonać o słodyczy,
gdyż o dzikości wiedział przedtem.
Kołysał płynnie w nocnej ciszy
i mówił: ”kocham” ledwie szeptem.
A ze świtaniem chyłkiem zniknął.
Skrył się zmieszany za obłokiem,
aby z impetem, niczym cyklon,
wrócić całować płatki płoche.
autor
MariuszG
Dodano: 2017-02-01 08:09:12
Ten wiersz przeczytano 3570 razy
Oddanych głosów: 60
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (96)
Tylko romantyk widzi we wszystkim miłość :)
pozdrawiam
Agarom,
dzięki za poczytanie i komentarz.
Pozdrawiam
Nie lubie wiatru, ale ten romatyczny wiaterek mnie do
siebie przekonal. Pozdrawiam
Skorusa,
dzięki za miłe odwiedziny i komentarz.
Pozdrawiam :)
...piękny wiersz o miłości...pozdrawiam.
Madame Motylek,
taki jest wiatr ;-)
Dzięki za miłą wizytę i komentarz.
Pozdrawiam
Nie wiedziałam, że z wiatru jest
taki subtelny kochanek:)
Pięknie! pozdrawiam:)
Poezjadomniemow,
dzięki za poczytanie i komentarz.
Pozdrawiam :)
Piękny wiersz, jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam
serdecznie. :)
Loka, Demona,
dzięki za sympatyczne komentarze.
Miłego dnia :)
Piekna liryka, zauroczyles. Moc serdecznosci.
Perełka.Ale piękny wiersz.Pozdrawiam.
(OLA), Turkusowa Anna,
dzięki za wizytę i miłe słowa.
Dobranoc :)
Piękny wiersz... Jestem szczerze zachwycona :)
Wowwwwwwww jestem pod wrażeniem tego erotyku?
Mariusz nie wiem jak mi ten wiersz umknął, ale jesteś
niesamowity, uwielbiam takie wiersze, które mają siłę
i wywołują dreszcze;)
Stworzyłeś tak subtelny wiersz zdradzając, kim jesteś
a jesteś wielkim romantykiem będę musiała przysiąść
nad Twoimi wierszami w wolnej chwili:)
Pozdrawiam serdeczni i z uśmiechem, Ola:)