Wiatr, tafla, waniliowe myśli

oddech natchnienia
dwie chwile
cynamonowe powietrze
uwolniona wyobraźnia
waniliowe myśli
błądzenie wspomnieniami
do morskich pocałunków
snują się w głowie
leniwie przeciągają się
cierpkie żale i niepewności
pierzchną jak za dotknięciem
rozkosznej czarodziejskiej różdżki
wyrzuty sumienia
zostaje jedynie wierna
emanująca świeżym chłodem
podniebna wolność
wycięte chciwością drzewa
asfaltowo miejska szosa
na niebie rozlane mleko
pokolorowana na niebiesko
dziecięcą kredką, farbami wodnymi
bita śmietana
słońce odchodzące niespiesznie
jasną łagodną łuną
w kolorze pomarańczy
pragnienie by wyzwolić
uśpioną duszę
i czuć, chłonąć całym ciałem
delikatną harmonię z naturą

Wiesz, lubię wieczory Lubię się schować na jakiś czas I jakoś tak, nienaturalnie Trochę przesadnie, pobyć sam Wejść na drzewo i patrzeć w niebo Tak zwyczajnie, tylko że Tutaj też wiem kolejny raz Nie mam szans być kim chcę

autor

niepoprawna

Dodano: 2005-08-28 23:13:30

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie