Wiatr ze wschodu
bieszczadzki Szary Anioł
w szarym kolorze mu nie do twarzy
w nim nie najlepiej się czuje
z całą piekącą świadomością
że musi ten kolor porzucić
w sercu świadomość obudzić
bez poznawania przyczyny
odważnym krokiem biec na połoniny
spłoszonym sercem wołać
w cztery świata strony
wzrokiem już nie w szarości zatopionym
patrzeć głośno na wschody słońca
we wschodniej beznadziejności nie chce
być zagubiony
Szary Aniele nie płacz już
ze wschodu garść popiołów
przywiana wiatrem w krzyku
beznadziejnych wojennych dni
usiadłeś bólem złamany
na szarej miedzy
a Wiatr twój kompan świszcze do ucha
smutkiem złowieszczym
spłoszone myśli pod miedzą przysiadły
skulone jakby się czegoś bały
nic dobrego ze wschodniej strony, nic
dobrego,dobrego nic...
autor
Agnieszka B.
Dodano: 2015-12-29 15:56:15
Ten wiersz przeczytano 2397 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Ciekawe, daje do myślenia owy Anioł.
Miłego dnia
;)
ciekawy wiersz, godny uwagi
ciepło pozdrawiam
sporo wschodu i szarości... za nami
...rodzinę mamy ze Wschodu przywiał wiatr historii, w
45r. nigdy nie miała okazji rodzinnych stron
odwiedzić...a dziś syn w Komańczy ustawia maszyny,
kruszarki....opowiada o Bieszczadach...tam blizny
wojenne już się zabliźniły, ludzi coraz mniej i
pamiątek tamtych czasów też ubywa...
Dobrze, że o tamtych czasach wspominasz, warto...
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo dobry wiersz msz. Pozdrawiam
Oj działo się i w czasie i po wojnie w Bieszczadach i
tylko białe Anioły wiedzą co. Ale teraz fajnie, że
mamy te piękne jeszcze dzikie góry i gdzieś tam po
lasach nieme pamiątki po dawnych wioskach. Świetny
wiersz☺