Wichrowe wersy
poprawiony trochę:)
Wrześniowym wieczorem wśród wątłych
wrzosów
wyśpiewał wicher wierzbowym warkoczom
wspomnienia wierszem, wyraźnie wzruszony
wypłoszył wrony.
Wystroił wersy w werbenowe wianki,
w wiązowych witek wielgachne wiązanki.
Wersami wrzeszcząc wkrąg wioski wytargał
w wyjących wargach.
Wyszeptał, wyłkał wśród wiewu, wołania.
Wsłuchany wróbel wolno wersy wchłaniał.
Wykrzyczał wzgórzami weselszy wreszcie
wichrowe wiersze.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2013-04-05 17:20:18
Ten wiersz przeczytano 7245 razy
Oddanych głosów: 95
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (121)
Faktycznie, piękne wichrowe wersy, gratuluję,
pozdrawiam ciepło.
Jak widać nie tylko Wichrowe wzgórza, ale i wiersze
bywają...
A ten wicher niecnota, tak bez żadnych powodów wieje,
bez sprzyjających ku temu prądów...
Wiersz jak zwykle dobrze napisany,
serdecznie,Ewo:)
Fajny oryginalny tekst, podoba mi się...
;)
Dziękuję, Atenko i Szarość dnia :)
Piękny:)kiedyś spróbuje napisać takim stylem:)
Pozdrawiam:)
wow:)super!
Dziękuję za poczytanie, nowym gościom :)
Przepiękny tautogram Jak zwykle Ewuniu zachwycasz
Pozdrawiam cieplutko i mikołajkowo
... piękny z ciepłym klimatem... Pozdrawiam :)
Ładny ciepły wiersz o przyrodzie. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem
Pięknie i mądrze jak to zwykle u ciebie bywa, nawet w
tautogramie.
wróbel wolno wersy wchłaniał..nie tylko wróbel wersy
wchłania . ja też .. i wicher przycichł .. po
przeczytaniu .. ładnie bardzo ładnie ..
Wiersz piękny jak zwykle ale ... przepraszam za
tykanie. Krótko jestem a wydaję mi się, że znam
niektórych Bejowników od lat. Im piękniejsze wiersze
tym zapomnieć się bardziej można ;-)
Sorki.
Ależ Ty potrafisz bawić się słowem. Jak lekko
brzmią...
Malujesz słowem z ogromnej ich palety... Jestem pod
wrażeniem Twojej wrażliwości, która pozwala Ci widzieć
w tak malarski sposób wszystko co dookoła i co gra w
Twojej duszy .
Pozdrawiam
Dziekuje serdecznie milym gosciom:)