WICHROWE wzgórza

troszkę się dąsam, maj już się kończy
a pan na spacer ze mną nie poszedł
nie zerknął w oczy i nie zatańczył
wciąż koncertowo proszę i proszę

kwiatów nie przyniósł tak bez okazji
a nawet ze mną w tęczy rozmarzył
w lustrze przeglądam w białych koronkach
nie dostrzegł pan mych piegów na twarzy

czasem kupuję spinki do włosów
by w drogi mleczne potem zaplatać
sama w przestrzenie duszę przenoszę
za horyzonty na koniec świata

pan niedomyślny jak trawertyny
stwardniały w słońcu w architekturach
pozgarniam myśli w białe jaśminy
w źródła je wrzucę w wichrowych wzgórzach

***
30 maj 2007 godz. 14, 52

autor

Diabi

Dodano: 2007-05-30 14:57:47

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie