WIDNOKRĄG
Śmiejące się widnokręgi jak białe ramiona
dziewic
Z kwiatem wiśni odwiedzają ogrody i
cmentarze
Białe widnokręgi w zieleni starego
budownictwa
Dekorują świat nutami niesionymi przez
wiatr
Budząc uśmiech w muzyce gdy rdzewieją
huśtawki
Oblepione wspomnieniami małych raczek
Gdy biały zbawca wystaje z dziurawej
kiszeni
Pielęgnując wznoszący się widnokrąg
uniesionych rąk
autor
tomekpietruszewski
Dodano: 2012-01-16 21:46:54
Ten wiersz przeczytano 678 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
"Śmiejące się widnokręgi jak białe ramiona dziewic"-
ciekawe porównanie :)
Wiersz bardzo mi się podoba :)+
...wzruszyły mnie "rdzewiejace hustawki"... pięknie
piszesz