widocznie

Zbudź mnie. Zawinęłam się kątem oka na dachu.
Ktoś wyliczył, że do końca świata zostało sto dni.
Chyba pomylił daty. Drgnęłam poruszona wiatrem.
Czasem tak liście tańczą, kiedy depta po nich podeszwa.
W tyle ulicy krzykliwy żebrak maca wytarty kapelusz
w nadziei na znalezienie grosza. Zsuwam ciało z rynny
niczym stopniały śnieg. Jeszcze nikt nie pokochał mnie
bardziej niż śmierć. Do niej zawsze wracam na noc.

autor

Letnia sukienka

Napisany: 2005-10-13 Dodano: 2005-10-13 20:00:47

Ten wiersz przeczytano 424 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie