Widocznie niewidziany

Widziałam go!
Mężczyzna...
A może tylko chciałam by tak było?

Ścieżka bezszelestnie sunęła,
pośród nagich drzew,
pod kopułą gwiazd.
I było ciemno.

Tak, było ciemno.
Więc może mi się tylko zdawało,
że widziałam mężczyznę.

Tego mężczyznę,
który...
więcej szczęścia miałby nad Ikara,
z siłą równą Heraklesowi.

Który
w swych pewnych ramionach
ochroniłby mnie
przed zmrokiem.

autor

Canis_Luna

Dodano: 2006-11-10 16:11:52

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie