Widz, widzę

Pierwszy mój wierszyk w internecie czekam na jego ocene:)

Widz, widzę….

Jako widz i uczestnik
pomocna dłoń i wydarzeń namiestnik,
Doradza, myśli, kłopoty, rozwiązania spładza
przesadza!

Nie epoka nie czas,
nie czas czasem, nie jeden już raz,
myśl, że jednak to nie ta chwila miniona epoka- Ja ,to nie opoka,
pomysłami bezwładnie rzuca, miota.

Klucz nie jeden,
wielka myśl i wielki sen i tak ja to nie ten,
niby tlen,
jednak czasem przydusza,
kusza –cel dusza! sumienie, samotność plany rusza.
Do wyborów do biało czarnych kolorów zmusza,
tonąca susza.

Brak! Więc jak większość, gdy dyktuje znak,
znam ten smak…..
Znam – nie oraz tak.
Poddany tej ciszy poddany ujęciu kliszy,
momentem radości, uśmiechu, straty,
grzechu….

autor

Kamol

Dodano: 2005-12-27 20:03:11

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie