Widzę przez szczelinę...jeszcze

Widzę przez szczelinę...jeszcze.
Widzę ten świat, w którym byłem, mieszkałem.
W czerwonych falach słońca,
w niebieskich falach morza,
się kąpałem.

widzę przez szczelinę...jeszcze.
Ten kurz, co opadł jak niegdyś śnieg na twarzy.
Szare zakryło zielone,
Szare zakryło człowieka,
co sobie marzy/

Widzę przez szczelinę...jeszcze.
Widzę jak smaczne marzenia daleko uciekają.
Niedocenione, nieodgadnione.
Pragnienia, uczucia, przerażenia,
się oddalają.

Ta brama o litości się zamyka.
Rękę ściskają, łamią kamienne wrota.
Moja miłość, moja miłość,
po drugiej stronie została.
Oto…moja grota

autor

BEN

Napisany: 2008-10-13 Dodano: 2008-10-13 19:15:28

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie