Widzenie

Miejsce po zdjęciu na ścianie
obnaża swoją bezwstydną biel
w kącie gdzieś pająk uwił mieszkanie
pajęczyn strzępy rzucają cień

Kwiaty konając długo we flakonie
wylały na stół płatków deszcz
wiatr lekki czasem sięga po nie
by wysoko wysoko w górę je nieść

Okruchy szkła wyznaczają miejsce
gdzie żywot skończyła swój szklanka
gwałtownie chciałem chwycić ją w rękę
lecz wzrok mój przykuła firanka

Gdy nagle przyjęła kształty kobiece
na ustach Twój uśmiech miała
tak pięknie załamywała ręce
w zwiewności swej szeptała cała

zrobiłem krok poczułem ból
to szkło pod stopą mą pęka
podniosłem wzrok poczułem ból
w tym miejscu z firanki odeszłaś

a strużki krwi
płynęły do drzwi
cztery dziewięć nie wiem ile
mój cichy szept
nie odchodź nie
bo ja bez Ciebie nie żyję

autor

michal89216

Dodano: 2008-01-20 13:41:56

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie