WIDZIAŁAM JAK ZDRADZIŁEŚ MNIE...

Choć mówiłeś, ze kochasz... zrobiłeś to... Zdradziłeś i zostawiłeś...a ja zostałam sama, ale obiecuje Ci, ze wrócę i odpłacę Ci...

Szłam przez ulicę, ledwo łykajac łzy...
Był grudniowy poranek, blady i mdły.
Wiatr rozwiewał moje włosy i krople z policzków wysuszał...
Kurtka na jedno ramię wciągnięta,ten widok ludzi poruszał.
Nie wiedziałam dokąd idę, widziałam wszystko jak przez mgłę.
Moje oczy zatrute łzami, chusteczkę w ręku zaparcie mię...
Nie zapomnę nigdy tego widoku
kiedy wpadłam do MOJEJ sypialni szczęśliwa, w podskoku.
Zaskoczeni spojrzeliście na mnie, tak, byłeś z nią...
a moje serce jakieś ostre żyletki tną.
Dlaczego? To jedno, co udało wyrwać mi z ust...
Patrzyła na mnie z triumfem w oczach.
-KOTKU TO NIE TAK, NIE MYŚL, ŻE NIE KOCHAM CIĘ JUŻ
A ona zaraz:NO POWIEDZ JEJ KOCHANIE CO ROBILIŚMY TU PO NOCACH...
Pobladłam chwyciłam się za głowę i poszłam,
choc to MÓJ mężczyzna i dom, daleko nie doszłam.
Załamałam się i stanęłam, tuląc do siebie trzęsące ręce...
Nie wytrzymam już tego okrytnego bólu więcej...
Niewidocznym wzrokiem patrzyłam na świat i ludzi.
Nienawidziłam ich tak bardzo, bo po co człowiek się łudzi,
że inny go pokocha i zrozumie, to tylko złudzenie.
Bieznadziejne w szczęście i tego jedynego wierzenie...
Skuliłam się z bólu, spojrzałam na dłonie moje,
były sine, dopiero teraz zauważyłam, ze na mrozie stoję.
Chłód przeszył moje ciało, ktoś obiął mnie ramieniem...
Teraz, właśnie teraz już wiedziałam, że serce moje stało się kamieniem...
bo nigdy potem nie kochałam nikogo
życie doświadczyło mnie srogo...
Choc ktoś próbował mnie kochać, przytulał i całował
robiłam to tylko mechanicznie, cały świat mnie żałował...
Nie umiałam już Kochać i darzyc uczuciem...
Żyłam do konca z winy poczuciem...

Nie potrafie nikogo już Kochać...

autor

italia_

Napisany: 2005-01-07 Dodano: 2005-01-09 12:59:05

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie