Więc jestem

Gdzieś wkoło tak wszystko inne,
Rozbrzmiewa radość.
I widać szczęście,
Par zakochanych wtulonych w siebie.
On i ona trzymając się za ręce,
Spacerują po parku mych marzeń.
Lubię te wierzby płaczące,
Co w wodzie zanurzają gałęzie?
Lubię łabędzie, co dumnie,
Stroszą swe skrzydła,
Patrząc przed siebie.
I tą ławkę też bardzo lubię,
To na niej siadam już od lat.
I wspomnienia w wodzie grzebię,
Marzę i układam,
Kolejną w życiu swym historię z dat.
Wiesz?
Usiądź tu przy mnie,
Na ławce, gdzie czas pozostawił swój ślad.
Popatrz wraz ze mną na to, co lubię,
Ot tak po prostu,
Zwyczajnie tak.

Mariola.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2007-03-28 Dodano: 2007-03-29 00:12:34

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie