Wiec potrzebuje granitu...
Zimno...wieje...
biel śniegu przykryła
brud soli i piasku,
rozrzucanych
bezlitośnie na...
krętą drogę życia.
Nawet łza zastygła
w spojówce
kluje i drażni...
przypominając
o kroplach tęsknoty.
Brak odpowiedzi...
to znak zadumy i (...)
I choć ma tęsknota zastygła lawą
gabro kruszeje... gdy pomyślę...
śnie...pragnę...
Wiec potrzebuje granitu...
2007-11-26 11;10
autor
MAG MAGi
Dodano: 2007-11-26 11:14:51
Ten wiersz przeczytano 979 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
A ja uważam, że na granit jeszcze za wcześnie
nie wzbraniaj sie przed uczuciem,
pragnij...kochaj...i...
granit skała magmowa głębinowa .... czy tego
potrzebujesz? choćbym była mniejsza niż rozdrobniona
sól, niż ziarnko piasku, czy płatek śniegu, który
zmieni postać z kolejnym ciepłym promieniem słońca...
czy wtedy moja tęsknota mogłaby być mniejsza... tak
wiele pytań, na które nie potrzebuję odpowiedzi, choć
... pytam, z najprostszej przyczyny nie zawsze znam
odpowiedź
Tęsknota zostawia też ślady na twardym kamieniu a
kochać i tęsknić to znaki w człowieku piękne na całe
życie chociaż boli Piękny wiersz o chęci obrony przed
uczuciem Dobry w wymowie w sensie logicznym bardzo
dobry w krótkich słowach.Brawo!
Zaczytałam się w tę tęsknotę. Świetny wiersz!
Tęsknota ma wiele odcieni . Trzeba dostrzec w niej
barwy słoneczne, ciepłe.