Więc ten wieczór spędzimy znów...

Naga w pościeli zmysłów,
W powietrzu aromaty Twe,
Nieposkromionych wymysłów
Już czas rozpocząć grę.

W czekaniu cała drżąca
Kącik ust pocieram,
Żądza narastająca,
Kończyny rozpościeram.

W namiętności potoku
Współtworząc jedno ciało
Do ostatnich soków,
A wciąż nam będzie mało.

Cnót wszelkich węzły prysły,
A świecy płomień złoty
Pobudza nasze zmysły,
Oświeca Nas, pieszczoty.

Oczyma pożądania
Smakujesz moje ciało,
A zegar mocą trwania
Wstrzymuje czas niemało.

Niech noc ta będzie wieczną,
Bo chociaż nie znam Ciebie,
Tak czuję się bezpieczną
Jak w boskim-ludzkim niebie.

Razem pod nocy osłoną
Tworzymy baśni świat,
Złe sny nas nie dogonią
W grze ogrom dobrych kart.

A gdy się baśń już skończy
Powróci znowu wstyd,
Realny świat rozłączy
Zamieni prawdę w mit.

autor

anormalna

Napisany: 2009-04-05 Dodano: 2009-04-08 12:48:55

Ten wiersz przeczytano 882 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie