Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Wieczna optymistka

Wszystkim cierpiącym

Kochany odjechał na białym rumaku,
Koń pognał lekko jak płatek maku.
Ślady uciekinierów rozpłynęły się w oka mgnieniu,
Jedynie kurz podąża w ich cieniu.
Jeszcze słychać głośne parskanie,
Jeszcze w powietrzu czuć rozstanie.
Na kolanach klęczy niewiasta,
Zdesperowana krzyczy już tylko basta!
W rękach chowa całe cierpienie,
Przez łzy czerwone stało się sklepienie.
Już nie słychać żadnego śpiewu,
Przestraszona sarna wygląda za krzewu.
Krople ciepłego deszczu zaczęły spadać,
Aniołowie chcieli jej odrobinę siebie dąć.
Woda sprawiała, iż nikt nie ujrzał jej plączącej,
Nie było widać w niej duszy cierpiącej.
Nadeszła biała pani i utuliła wszystkie atomy,
Mgła przykryła lasy, kościoły i domy.
Schowała ją, by nie widział jej świat,
By nikt nie udzielał jej beznadziejnych rad.
I nastała cisza, harmonia, niebo się rozjaśniło,
Słońce swym ciepłem niewiastę przytuliło.
Ciężkie łzy wysuszyły promienie,
Tęcza usunęła spod oczu cienie.
Z uśmiechem na twarzy wstała księżniczka,
Zaczęła wrzucać jagody i maliny do koszyczka.
Wyszła z lasu, wróciła do pałacu ogromnego,
Szczęśliwa, nie miała już wzroku przerażonego.
Choć cale życie była niepoprawną pesymistką,
Po tym wydarzeniu stała się wieczną optymistką....

autor

~Hope~

Dodano: 2004-07-26 15:46:24
Ten wiersz przeczytano 456 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »