wieczna zima

Zimowej nocy o mlecznym przezroczu
gdzie każdy ruch łamie ciszę głuchą
noc świdruje mroczna para oczu
zlewając się z mrokiem i posępną nutą
nie ciemniejsze od nocy
ani od ubłoconego nawet śniegu
z mgły w oddali krzyki ciągłe: pomocy !!
przyspiesza krok by skończyć w biegu
ta obecność złowroga wciąż za plecami
kark głaskany głębokimi sapnięciami
odwracasz się i to samo nic ale czasami...
oczy nie dojrzą co zmysły odkryły za zaspami
starcy wiedzą... doświadczeni siedzą w domach
ale to na nic... szyby zamarznięte rzucają cienie
ciepło z kominka i jego światło nie daje ulgi nikomu
boli spacer w mroku jak i bolesne tego wspomnienie
letni żar dla ludzi... zimowe noce miłe zaś potworom
w jasny dzień nosimy je na barkach już pełnych winy
w nocy zaś jak z psem na smyczy idą za nami sforą
w ciągłym żalu za czyny w bezczynie po cichu cierpimy
konsekwencji czynu zimie się nie zaprzeczy
skrzypi mróz w sercach śniegiem kryjąc zbrodnie
na wigilijnym pustym krześle siada zmora wygodnie
pierwsza gwiazdka spadła niewyglądana
mikołaj od lat zamówioną rózgą choinki nie bruka
marzanna świętuje bo odwilż blokuje lodowa ściana
tak lodowiec idzie dalej po wypalonych ciepła lukach

autor

misiek1412

Napisany: 2017-08-18 Dodano: 2017-08-18 21:14:11

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie