Wieczne półuśmiechy

Mówimy, mówimy a martwy głos odbija się od ściany
która słów nie przyjmie, obojętna, nie zadrży
Prozą, poetyką, mądre, wyrazy- żadne poruszeni
Głucha cisza, bezmyślne zimne kamienie

Składamy przyrzeczenia, ślubowania w posągach
w figurkach w przydrożnych kapliczkach
Słowa próśb i błagań płyną od serca do serca
Łza nie popłynie w ich oczach najmniejsza iskierka

Wieczne figurki, wieczne posągi, kamienne twarze
błagalne z serca modlitwy, składamy im na ołtarze
Wielu z nas ma twarze, oczy, wyrzeźbione usta ze skały
szyderstwem, ironią, drwiną się do nas uśmiechały

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-10-23 Dodano: 2014-10-23 07:31:38

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie