wiecznie zapomniana...

chciano odebrać ziarnko prawdy
nie pozwoliłam

chciano wyjałowić grunt w który wrastałam
protestowałam

chciano wyrwać mnie z korzeniami
zabroniłam

a dziś
oglądają mnie z podziwem

mówią
piękna róża wspaniały kwiat

a jutro
wtedy gdy uschnę

powtórzy się historia kwiatu
okazu jedynego w swoim rodzaju

chciano odebrać jej miłość
odebrano

chciano wyrwać ją z gleby
i wyrwano

zeschnięte płatki wsadzono do książki
już nikt ich nie podziwia

czasem fałszywie cię podziwiają
czekając aż się zestarzejesz

by móc złożyć wspomnienia o tobie
w nieczytanej książce

ale pamiętaj
ty też jesteś wyjątkowy i niepowtarzalny

i może z czasem
może z czasem otworzą książkę i zobaczą

przypomną sobie ciebie
wiecznie zapomnianą

Wszystkim tym, którzy poszukują swojego miejsca w świecie.

autor

osieeeki2009

Dodano: 2011-01-08 18:46:33

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie