Wieczność

Mroczno było w TYM Watykanie. Np.; obrazy końskich
grzyw, przykutych zbrojnych, i zwiniętych sztandarów
tworzą wizję opuszczonego i przepełnionego historią
miejsca, a krew na posadzce i wytryskujące pod
sklepienie gołębice sugerują przemijanie, przemoc, ale
i odrodzenie. Jest się nad czym zastanawiać.
Nie ma nic nowego to buszuję po archiwum.
(+)

Bardzo mądre i interesujące refleksje płyną z tego
wiersza, a i klimat specyficzny z niego
bije...pozdrawiam z uznaniem Robercik :))

refleksyjnie, ciekawie.
Dobrego dnia:)

Tak uwielbiam ciszè kościołòw/ katedr! Niby ludzi
pełno a MY i tak sami ! Kto to potrafi jeszcze jest
zwycièzcà! Nauczeni w dziecińsywie, pogłèbiani przez
lata! Tèsknimy do tej atmosfery gdzie indziej jej nie
znajdziemy! Prześliczny wiersz! Dzièkujè za
przypomnienie:)

Świetny.

Pozdrawiam Robercie z podobaniem. :)

Ciekawe odczucia. Pozdrawiam z plusem:)))

Zadumałam się nad wierszem.
Pozdrawiam Robercie.

Witaj,

toż to powód (wycieczka) żeby świętym zostać...
I prawo do niezrozumiałych wypowiedzi, godnych
wyroczni...

Uśmiech i pozdrowienia./+/

Niezwykłe to, w treści niebanalnie - podoba mi się.

Zaniemówiłam.

W tych kilku słowach przekazałeś atmosferę i
przybliżyłeś zwiedzane miejsca. Pozdrawiam
serdecznie:)

Świetny, mądry i ciekawy tekst. Wiara, władza,
prywata, krew tam są i dobrze to i zwięźle ująłeś.

Interesujące wersy, też zwiedzałem warto i są
wspomnienia na całe życie, pozdrawiam serdecznie,
miłej niedzieli.

bardzo ciekawie podane re(we)lacje watykańskie.