wieczorem

Kolejny dzień już gaśnie za oknem,
nadzieja bez krzyku odeszła znów,
a wszystkie myśli takie samotne
nie mają komu przekazać miliony skrywanych słów.

Krąg uczuć zacieśnia się wokół mnie,
zarzuca na szyję pętlę wspomnień
i dusi, zapiera ostatni dech
a w sercu rozpala goryczy płomień.

Wilgotny smutek ukradkiem ocieram
wpatrzona w odległy horyzont za szkłem,
bazradność nadziei siłę odbiera,
a wiara staje się tylko tłem.

Nieśmiałe marzenia spłoszone odfruną,
gdy gorzka prawda zbliży się o krok,
a wszystkie sny budowane za dnia runą,
tak jak co wieczór już piętnasty rok

autor

star17

Napisany: 2007-01-01 Dodano: 2007-04-08 14:07:04

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie